คนตัวเล็กลงจากตักไปนั่งบนพื้นกลางหว่างขา
ฟันขาวบรรจงกัดซิปกางเกงลง ดึงกางเกงสแล็คเนื้อดีออก
นัยน์ตาสีดำสนิทแสดงความเป็นมนุษย์เพราะสวมแหวนไว้เงยขึ้นสบตาผม
สายตาออดอ้อนที่ไม่เห็นหลายปีพาลจะทำให้ผมอ่อนเป็นขี้ผึ้งรนไฟ
แพนตี้สีดำยี่ห้อดังถูกดึงลงไปกองกับข้อเท้าผม
เหมือนคนตัวเล็กจะไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไปแล้ว
ริมฝีปากอิ่มจูบลงบนส่วนปลายหัวมนสีชมพูจนผมครางเสียงต่ำด้วยความพอใจ
ลิ้นเล็กปาดเลียไปตามความยาวของแกนกายแสนใหญ่โต
มือเรียวสวยชักรูดจนเห็นแท่งเนื้อสีชมพู ครอบริมฝีปากอมลำแท่งอย่างไม่รังเกียจ
ความเสียวซ่านที่ถูกส่งผ่านมาทำให้ผมยื่นมือไปขยุ้มเส้นผมนุ่มสลวยไว้เบาๆ
“อื้ม... เร็วอีก... พี”
ปากเล็กสวยห่อเป็นวงกลมกระชับแล้วรูดอมเร็วๆ
เป็นจังหวะในแบบที่ผมชอบ มือเล็กนั่นก็ทำหน้าที่ได้ดีไม่แพ้กัน
ขยับขึ้นลงไปตามจังหวะที่ริมฝีปากอิ่มครอบครองเข้ามา
“เจโน่อา...”
“อือ... แบบนั้นแหละ...” เอวสอบขยับตอบรับริมฝีปากเล็ก น้ำลายใสๆ
ในโพรงปากผสมกับของใสสีขุ่นที่ออกมาจากส่วนปลายทำให้เกิดเสียงดังเจ๊าะแจ๊ะน่าอาย
ทุกๆ อย่างมันกำลังให้ผมไปถึงปลายทางในไม่ช้านี้
“อืม... เจ...”
“พี... อึก! อา....” คนตัวเล็กเปิดริมฝีปากรับน้ำกามของผมไว้อย่างชำนาญ
ดูดเลียส่วนหัวสีชมพูจนเกิดเสียงดังน่าอายก่อนจะกลืนน้ำนมเหนียวๆ
นี่ลงคอไปอย่างไม่รังเกียจ
ผมอุ้มร่างผอมบางขึ้นนั่งบนตักเพื่อไม่ให้เสียเวลาไปมากกว่านี้
ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีเสื้อเชิร์ตสีขาวบางและบราเซียสีเดียวกันก็ลงไปกองกับพื้น
ริมฝีปากนุ่มหยุ่นบรรจงพรมจูบดูดเม้มไปตามลำคอระหง มือข้างหนึ่งโอบเอวคอดไว้
อีกข้างก็ปัดป่ายไปตามเรือนร่างสมส่วน
“อ๊ะ! เจ...” เสียงครางฮือดังขึ้นเพื่อระบายความเสียวซ่านจากปลายลิ้นอุ่นร้อนที่ย้ายมาครอบครองยอดอกสีชมพูหวาน
แผ่นหลังบางแอ่นขึ้นตอบรับสัมผัสวาบหวามที่ผมมอบให้
มือเล็กทั้งสองข้างย้ายมาขยุ้มผมไว้
ปากสวยงับเม็ดสีหวานเบาๆ
อีกครั้งก่อนจะสลับไปดูดดึงอีกข้างให้เท่าเทียมกัน มือหยาบลากไล้ไปตามสีข้าง
บีบคลึงเนินอกอูมอิ่มอีกข้างอย่างมันส์มือ นานเท่าไหร่แล้วที่เราไม่ได้สัมผัสกันแบบนี้
ตั้งแต่จำความได้ผมกับพีก็มีกันและกันมาตลอด
จนกระทั่งความจริงที่ใครๆ
ต่างก็รับไม่ได้ปรากฏทำให้ร่างบางในอ้อมกอดผมตอนนี้เปลี่ยนไป
ทุกอย่างเลวร้ายเกินกว่าจะเยียวยา
ความคิดทุกอย่างถูกหยุดเมื่อมือเล็กจับแก้มผมทั้งสองข้างให้สบตาตัวเอง นัยน์ตาหวานที่เอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำ
มันดูยั่วยวนและน่าย่ำยีในเวลาเดียวกัน
“เข้ามานะเจ...”
พูดจบก็จูบแก้มผมเบาๆ เหมือนต้องการจะปลอบประโลม
พีรู้ว่าผมใช้พลังนานไม่ได้ ร่างบางบนตักไม่อยากทำให้ผมลำบาก
ต่อให้คิดจะฆ่าหรือจะลงมือกันสักกี่ครั้ง ผมก็รู้ว่าพีรักผมอยู่ดี
ไม่รอให้เสียเวลาอีกต่อไป
ผมยกสะโพกมนขึ้นก่อนจะค่อยๆ กดแกนกายแข็งขืนแหวกปากทางนุ่มช้าๆ อย่างทะนุถนอม
เพียงแค่ส่วนหัวถูกส่งเข้าไปเจ้าของช่องทางรักก็ส่งเสียงร้องอื้ออึง
ซบใบหน้าสวยลงกับลาดไหล่ผม พยายามกดเอวตัวเองลงมากลืนกินลูกชายตัวเขื่องของผมจนสุด
“อ๊า!... เจ ฮือ... เจ็บ”
“ใครบอกให้รีบร้อนละ
หืม?” ผมกดจูบลงบนแก้มใสอย่างปลอบประโลม
มือสากลูบไล้สะโพกมนช้าๆ หวังให้อีกคนผ่อนคลาย
เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กปรับตัวได้แล้วจึงขยับท่านั่งให้สบายขึ้น
บดเบียดสะโพกส่งแท่งเอ็นอุ่นร้อนไปบดขยี้จุดกระสันจนอีกคนครางฮือไม่ได้ศัพท์
“อ๊ะ! เจ... อ๊า…”
“ขยับสิ...” ผมยิ้มน้อยๆ ลูบแก้มเนียนของคนบนตักที่มองหน้าผมอยู่
พวงแก้มสีชมพูระเรื่อมันน่าฟัดนัก
มือเล็กทั้งสองข้างเลื่อนมาจับบ่าผมไว้ประครองตัวเองก่อนจะค่อยๆ
ขยับสะโพกร่อนไปมาช้าๆ
ใบหน้าเนียนสวยเหยเกยเพราะความเสียวซ่าน
ยิ่งส่วนหัวหยักครูดกับผนังอุ่นยิ่งทำให้ริมฝีปากอิ่มส่งเสียงครางอย่างยั่วยวนออกมา
มือข้างหนึ่งลูบไล้แผงอกแกร่งก่อนจะว่างลงบนหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม
“ซี๊ด... อ๊า.... เจ”
“อืม... พี”
มือหยาบกร้านบีบเฟ้นและคอยประครองสะโพกมนไว้ เสียงเนื้อกระทบกันยิ่งทำให้แรงอารมณ์ก่อตัวขึ้น
แม้ว่าในห้องนี้จะเปิดแอร์แต่ตามร่างกายเราสองคนก็มีเหงื่อผุดขึ้นมาอยู่ดี
“จะ..เจ อ๊า...”
“เร็วอีกนิดครับคนดี...
ใกล้แล้ว” สะโพกมนขย่มขึ้นลงแรงๆ อย่างเอาแต่ใจ
แรงตอดรัดจากช่องทางรัก ปลายหัวอุ่นที่สัมผัสกับจุดกระสันยิ่งทำให้ร่างบางเร่งจังหวะ
ปลายทางรักที่ใกล้จะมาถึงทำให้เอวสอบกระแทกสวนอีกคนขึ้นไปจนคนตัวเล็กครางระงม
จิกลงบนไหล่ผมเหมือนต้องการจะบายความโมโห
“ขี้แกล้ง... อ๊า!”
“อ่า...
อีกนิดนะครับที่รัก” ผมตะปบสะโพกมนไว้เต็มมือ
กระแทกช่วงล่างสวนขึ้นไปเต็มแรงๆ ย้ำๆ
ก่อนจะหยัดกายเกร็งปล่อยน้ำรักเข้าไปในตัวอีกคน
หน้าอกอวบอิ่มกระเพื่อมขึ้นลงสูดลมหายใจเข้าปอดด้วยความเหนื่อยอ่อน
พีลุกขึ้นพลันแกนกายของผมหลุดออกจากปากทางสีหวาน
น้ำรักสีนมไหลย้อนลงมาตามหว่างขาเนียน ผมส่ายหัวน้อยๆ
อดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปปาดเช็ดมันออก หยิบเสื้อมาใส่ลวกๆ ปล่อยให้คนตัวเล็กล้มตัวลงข้างๆ
ผม แนบแก้มเนียนเข้ากับแขนแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม หลับตาพริ้มอย่างเหนื่อยอ่อน
.......
อ่านต่อที่
https://writer.dek-d.com/GDxNhz/writer/viewlongc.php?id=1528938&chapter=15
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น